Bütün “ben”lerini kapatabilirsin makyaj mucizesiyle.Hayali bir insan yaratırsın kendinden ve sonrada onun esiri olursun.
Elinin yetebildiği tüm kusurlarını düzeltmek,velhasıl satın alınmış maskelerden beğendiklerini çevirip çevirip takmaya benzer..
Makyajlı yüzün avatar halin gibidir.Seni sen yapan en önemli şeyleri evde bırakıp sokağa başka şekillerde çıkmaktır. Gülüşünü,mimiklerini,
bakışlarındaki ifadeyi bile başkalaştırır. Göz yaşını özgürce akıtamaz , kimsenin seni öpmesini istemezsin..Güldüğünde , mahcup utandığında, yanağında beliren
doğal elma rengini, türlü çeşit allıklara boyalara satmış olmaktır.Makyaj yapmadığın gün “hasta mısın,solgun görünüyorsun” sorularına muhatap olmaktır.
Çok üstün yetenekli bir ressamın tablosunda kusurlar bulmaya çalışmak, resmin bütünlüğüne saygı duymamak ve o şahane tablonun renk ve dokularını
değiştirerek özgünlüğünü ve gerçekliğini yok etmektir.Yaratılmış olanı yaratandan ötürü sevmeyi unutmaktır birazda.
Makyaj sadece yüze sürünüp bitmez ki…Altında yatan “mış gibi” görünmek olgusu konuşurken , yemek yerken, giyim kuşamda ve
tüm davranışlarda bu bilinci barındırdığını açık eder..
Oysa Doğallık özgürleşmektir..kabulleniştir. İç dünyasında doyum olduğunu yansıtır..Ana fikir gerçekliğe duyulan saygıdır.
Masumiyeti ve “ben” olgusunu yıpratmaz. Gerçeküstücü ya da mükemmeliyetçiliğe yöneltmez.
“Kendine değer ver” sloganını kullanan kozmetik reklamlarına kanmak aksine seni kendinlikten uzaklaştırır.
Doğallık Cildini özgürleştirir , gözeneklerini rahat bıraktırır.Rüzgar yapış yapış fondotenine değmeden direk hücrelerine kadar ferahlatabilir seni,
istediğin an yüzüne buz gibi suyu çarpabilirsin, güzel makyaj yapmak iş değil , güzel gülebilir, güzel bakabilir, güzel konuşabilir, güzel yürüyebilirsin..
Asıl büyülemek işte budur..Banyonun kapısında son bulan büyüleyici güzelliğe meydan okur.
